ابروها، آن قاب های کوچک چهره، در طول زمان تحولات چشمگیری داشته اند. از خطوط نازک و مشخص گرفته تا کمان های پرپشت و طبیعی، هر دوره مد امضای ابرو خود را دارد.

دهه 1920

• ابروهای نازک و تیز شده با بهره‌گیری از موچین
• تاثیرگذار: کلارا بوو و گریس کلی
• نماد زیبایی عصر فلپر

ابروهای دهه 1920 نشان دهنده ظرافت و جسارت بود.

دهه 1930

ابروهای طبیعی تر

ابروها به تدریج پرتر و کمان دارتر شدند.

دهه 1940

ابروهای کمانی

ابروها با کمان های مشخص و خطوط ضخیم تر خودنمایی کردند.

تاثیرگذار: مرلین مونرو و ریتا هیورث

ابروهای این دهه نماد حس زنانگی و زیبایی بود.

ترندهای زیبایی در طول دهه ها دستخوش تحولات بسیاری شده اند و ابروها از این قاعده مستثنی نیستند.

در دهه 1920، ابروهای نازک و منحنی شکل محبوبیت پیدا کردند. این سبک که اغلب با ستاره های سینمای صامت مانند کلارا بو و مارلین دیتریش مرتبط است، نشان دهنده دورانی از زیبایی زنانه و ظریف بود.

دهه 1930-1940

در دهه 1930 و 1940، ابروهای طبیعی تر و پرپشت تر مد شدند. زنان شروع به حفظ شکل طبیعی ابروهای خود کردند و از برداشتن بیش از حد آنها خودداری کردند.

در دوران جنگ جهانی دوم، زنان زیادی وارد نیروی کار شدند و نیاز به ابروهای کم‌نگهدار پیدا کردند. این امر منجر به محبوبیت ابروهای ضخیم و صاف با قوس ملایم شد.

دهه 1950-1960

در دهه 1950، ابروهای نازک و کمانی دوباره به مد بازگشتند. این سبک توسط ستاره هایی مانند الیزابت تیلور و آدری هپبورن شد و نمادی از زیبایی کلاسیک و ظریف بود.

در دهه 1960، ابروها کمی ضخیم تر شدند و قوس تیزتری پیدا کردند. این سبک توسط نمادهای مد مانند بریژیت باردو و جین شریمپتون معرفی شد و نمایانگر دورانی از آزادی و بیان شخصی بود.

در طول دهه‌ها، ترند ابروها دستخوش تغییرات گسترده‌ای شده است و هر دوره، سبک منحصر به فردی را به نمایش گذاشته است.

در دهه ۱۹۲۰، ابروهای نازک و کمانی شکل مد شده بود. این سبک توسط ستاره‌هایی مانند کلارا بو و گلوریا سوانسون رواج یافت.

دهه ۱۹۳۰

در دهه ۱۹۳۰، ابروها کمی پهن‌تر شدند و بیشتر به شکل طبیعی خود باقی ماندند. این سبک ساده و طبیعی، به تدریج محبوبیت یافت.

در دهه ۱۹۴۰، ابروهای پر و مشکی مورد توجه قرار گرفتند. این سبک جسورانه، توسط ستاره‌هایی مانند ویوین لی و ریتا هیورث .

دهه ۱۹۵۰

در دهه ۱۹۵۰، ابروها دوباره نازک‌تر شدند، اما این بار به شکل زاویه‌دارتر و رو به بالا کشیده می‌شدند. این سبک توسط ستاره‌هایی مانند آدری هپبورن و گریس کلی رایج شد.

در دهه ۱۹۶۰، ابروهای ضخیم و طبیعی بار دیگر مد شدند. این سبک توسط ستاره‌هایی مانند بریژیت باردو و جین فوندا رواج یافت.

ابروها در طول دهه‌ها همچون شمشیری دولبه بر چهره آدمی حکمرانی کرده‌‎اند.

از باریک و تیز گرفته تا ضخیم و پرپشت، ترند ابرو در طول زمان دچار فراز و نشیب‌های بسیاری شده است.

دهه 1920

ابروهای باریک و تیز، مانند مداد، ترند غالب دهه 1920 بود. بازیگران زن عصر صامت مانند کلارا بو و جوان کرافورد این سبک را به شهرت رساندند.

برای دستیابی به این ظاهر، خانم‌ها ابروهای خود را با موچین‌های فلزی یا نخ می‌تراشیدند و با مداد ابرو باریک می‌کشیدند.

دهه 1930

ابروهای ضخیم‌تر و طبیعی‌تر در دهه 1930 رواج یافت. الگوی این ترند، هنرپیشه‌هایی مانند باربارا استنویک و آنا مای وانگ بودند.

در این دوره، خانم‌ها ابروهای خود را برداشتند تا شکل طبیعی آن‌ها را برجسته کنند و با مداد ابرو، شکاف‌های احتمالی را پر کردند.

ترند ابرو در طول دهه ها

ابروها جدای از نقش مهمی که در بیان حالات چهره دارند، زیبایی شناسی منحصر به فردی نیز به چهره ما می بخشند. تاریخچه ترند ابرو در طول دهه ها بسیار متنوع و متغیر بوده است.

دهه 1920

در دهه 1920، زنان ابروهای خود را به صورت نازک و قوس دار می کندند. این ترند نمایانگر تغییر چشمگیر سبک از دوره ویکتوریایی بود که ابروهای ضخیم و پرپشت مد بود.

نماد این دوره کلارا بو، هنرپیشه برجسته هالیوود بود که با ابروهای قوس دار و باریکش شناخته می شد.

دهه 1950

در دهه 1950، ابروهای ضخیم و پرپشت دوباره مد شد. این ترند تا حدودی تحت تأثیر ظهور مدل هایی مانند مرلین مونرو و الیزابت تیلور بود.

زنان ابروهای خود را با بهره‌گیری از مداد ابرو تیره تر می کردند و به آنها فرمی گرد می دادند.

ابروها قاب صورت هستند و بر اساس ترندهای زیبایی در هر دهه شکل و فرم متفاوتی به خود گرفته اند.

در دهه های 1920 و 1930 ابروهای بسیار نازک و قوسی مد بود که با مداد سیاه پررنگ می شدند.

دهه های 1940 و 1950

در این دهه ها ابروهای طبیعی تر و پرپشت تر محبوبیت داشت و بیشتر بر فرم قوسی طبیعی تمرکز می شد.

در دهه 1960 ابروها اغلب ضخیم و یکدست بودند و گاهی تا پل بینی کشیده می شدند.

دهه های 1970 و 1980

در این دهه ها ابروهای نازک تر دوباره بازگشتند و به صورت کمانی یا مستطیلی اصلاح می شدند.

در دهه های 1990 ابروهای ظریف و طبیعی تر مد شدند و بیشتر بر پرپشت بودن و مرتب بودن آنها تاکید می شد.

در طول دهه ها، ترند ابروها دستخوش تغییرات قابل توجهی شده است و منعکس کننده تحولات زیبایی و فرهنگی بوده است.

در دهه 1920، ابروهای نازک و قوسی مد شد. این ظاهر نمادین با ستاره های سینمای صامت مانند کلارا بو و جوآن کراوفورد شناخته شد.

دهه 1930 تا 1940

در دهه های 1930 و 1940، ابروهای پرتر و طبیعی‌تر رایج شدند. زنان از روغن کرچک و برس ابرو استفاده می کردند تا ابروهای بلند و ضخیم خود را به نمایش بگذارند.

در دهه 1950، ابروهای پر و مشکی بسیار محبوب بودند. این ظاهر با ستاره هایی مانند الیزابت تیلور و مریلین مونرو ترویج شد.

دهه 1960 تا 1970

دهه های 1960 و 1970 شاهد ظهور ابروهای نازک‌تر و زاویه دار بود. این ظاهر متأثر از مدل های جوان آن دوره بود که به دنبال ظاهری طبیعت گرا بودند.

در دهه های 1980 و 1990، ابروهای ضخیم و پر برگشتند. زنان به بهره‌گیری از مداد ابرو و ژل ابرو برای پر کردن و شکل دادن ابروهای خود روی آوردند.

دهه 1920

ابروهای نازک و کوتاه در این دهه مد بود، که اغلب با بهره‌گیری از موچین یا نخ برداشته می شد.

دهه 1930

ابروها همچنان نازک بودند، اما کمی پرتر شده بودند و شکل کمانی پیدا کرده بودند.

دهه 1940

جنگ جهانی دوم

در طول جنگ، زنان مجبور بودند آرایش خود را ساده نگه دارند، از جمله ابروهایشان که اغلب فقط مرتب می شد.

دهه 1950

ابروها پرتر و کمانی تر شدند و به نماد اغواگری تبدیل شدند.

دهه 1960

ابروها طبیعی تر و کمی نامرتب تر شدند و اغلب بدون اصلاح رها می شدند.

فرهنگ هیپی

ابروهای پهن و پرپشت در فرهنگ هیپی رایج بود.

روند زیبایی ابروها یک سفر در حال تحول دائمی است که توسط عوامل فرهنگی، اجتماعی و مد شکل گرفته است.

در طول دهه ها، سبک ابروها، ضخامت و شکل آن، به طور چشمگیری تغییر کرده است و روندهای مختلفی را رقم زده است.

دهه 1920: ابروهای لاغر و کمانی

در طول دهه 1920، ابروهای ظریف و کمانی محبوبیت زیادی پیدا کردند. زنان ابروهای خود را با بهره‌گیری از موچین نازک می کردند و به آنها شکل هلال مانند می دادند.

این روند با ظهور فیلم های صامت و آرایش سنگین ارتباط داشت که بر روی ویژگی های بزرگ چهره مانند چشم ها و لب ها تاکید داشت.

دهه 1950: ابروهای ضخیم و پرپشت

در دهه 1950، ابروهای ضخیم و پرپشت ترند شدند. زنان ابروهای طبیعی خود را در آغوش گرفتند و به آنها شکل مرتبی دادند.

این روند تا حدی به دلیل محبوبیت بازیگرانی مانند الیزابت تیلور و مریلین مونرو بود که ابروهای پرپشتی داشتند.

ابروها از جمله ویژگی‌های صورت هستند که می‌توانند تاثیر بسزایی در چهره داشته باشند و در طول دهه‌ها، ترندهای ابرو تغییرات بسیاری داشته است.

در دهه ۱۹۲۰، ابروهای لاغر و کمانی شکل مد بودند، که مستلزم کندن یا برداشتن بخش قابل توجهی از ابروها بود. این ترند توسط ستاره‌های سینمای صامت مانند کلارا بو و گرتا گاربو ساخته شد.

decade

در دهه ۱۹۳۰، ابروهای پهن‌تر و طبیعی‌تر مد شدند، که با رشد اقتصادی و برابری اجتماعی همراه بود. این ترند توسط بازیگرانی مانند باربارا استنویک و کارول لومبارد آغاز شد.

در دهه ۱۹۴۰، ابروهای متوسط ​​با قوس نرم‌تر مد بودند، که ظاهری نرم‌تر و انه‌تر به چهره می‌داد. این ترند توسط ستاره‌های فیلم‌های کلاسیک مانند لورن باکال و اینگرید برگمن ساخته شد.

decade

در دهه ۱۹۵۰، ابروهای پرتر و تیره تر مد شدند، که با افزایش محبوبیت راک اند رول و فرهنگ جوانان همراه بود. این ترند توسط خوانندگانی مانند الویس پریسلی و جیمز دین آغاز شد.

در دهه ۱۹۶۰، ابروهای طبیعی‌تر با فرم و رنگ منظم‌تر مد شدند، که بازتابی از جنبش‌های اجتماعی و صلح بود. این ترند توسط مدل‌هایی مانند توییگی و جین شرمن ساخته شد.